1-4-4, mishandel een dier

FOTO (ANP) - Niet de hond uit het verhaal, red.

Opvallend nieuws uit het dierenrijk. Een 61-jarige man uit Muntendam mag van de rechter weer een hond. Eerst mocht de man van de rechter geen hond, omdat hij zijn vorige hond, een husky, niet zo goed behandelde. "Hij bond de poten van het dier met tiewraps vast en zijn snuit dicht met duct-tape. Hij schopte de Husky in de buik, sloeg de hond tegen de muur van de schuur en begroef hem terwijl het dier vermoedelijk nog leefde." Reden voor de rechtsstaat Nederland om even flink uit te halen naar de 61-jarige man uit Muntendam, die maar liefst een taakstraf van 100 uur kreeg, plus een voorwaardelijke (juristentaal voor: geen) celstraf en een verbod om dieren te houden. Nou ja, verbod verbod verbod... "Voor de kanarie die de man had, werd een uitzondering gemaakt." Maar nu mag de man, die heel graag een hond wil, onder begeleiding van de reclassering, alsnog een hond. Woef woef.

Hartenkreet in de mail

Ik ben geen racist, maar als je als witte blanke man een mening hebt over een niet-blanke dan wordt jou die titel al snel toebedeeld. Ik scheer niet iedereen over één kam, maar als je een mening over iemand met een andere achtergrond hebt wordt jou dat wel verweten. Ik ben wel homo, maar ik mag mij niet verweren bij een kwetsende opmerking want een echte kerel kan wel tegen een stootje.

Die dikke huid en de kunst van het 'naast mij neer leggen' heb ik de afgelopen jaren wel goed kunnen ontwikkelen. Ik heb mijn blonde haren inmiddels maar afgeschoren zodat zij in ieder geval dáár geen opmerking meer over kunnen maken. Zij. Hen. Die ik niet zal noemen, omdat ik dan een racist ben. Omdat ik dan iedereen over één kam scheer. Dat is niet zo, maar die impuls blijkt sterker dan de rede. 

Ik heb in de afgelopen jaren een breed pallet aan collega’s gehad. Alle huidskleuren, alle geloofsovertuigingen, alle afkomsten. Die samenwerking was altijd leuk. Ik wéét dat er ook anderen zijn dan zij.

Maar nu in Amsterdam homo's vaker worden bespuugd dan de grasmat door voetballers, vaker worden geslagen dan een tennisbal door Nadal, meer betonscharen tegenkomen dan een bouwvakker en meer glas naar zich toegeworpen krijgen dan de glasbak van Bonnie St. Claire is er voor mij een grens bereikt. Ik wil niet langer normaal maken wat niet normaal is.